بررسی تاثیر مولیبدن بر خستگی فلز جوش با استفاده از الکترود e8010-p1

جوشکاری بدلیل وجود ناپیوستگی در ابعاد میکرو و ماکرو، تنش های پسماند و عدم تطابق های احتمالی که ممکن است بین دو قطعه یکسان تغییر کنند، دارای پیچیدگی هایی می باشد. جوشکاری معمولاً محلی برای بروز شکست خستگی می باشد. در این پژوهش تاثیر مولیبدن بر روی خصوصیات مقاومت خستگی و ریزساختار های جوش ایجاد شده با الکترود e8010-p1 مورد بررسی قرار گرفته است. جوشکاری به روش قوس الکتریکی دستی و با استفاده از الکترودهای سلولزی سری e8010-p1 مطابق استاندارد aws a5.5 انجام گرفت و آزمون های متالوگرافی و خستگی نمونه های جوشکاری شده انجام شد. از مهمترین نتایج بدست آمده می توان به نقش عنصر مولیبدن در تشکیل فاز های غالب فلز جوش از جمله فریت سوزنی و تاثیر آن بر حد خستگی فلز جوش اشاره نمود. بطوریکه مطالعات ریزساختاری نواحی مختلف فلز جوش نشان داد که با افزایش عنصر مولیبدن مقدار فریت سوزنی ظریف و ریزدانه در فلز جوش با کاهش مقدار فریت مرزدانه و ویدمنشتاتن افزایش می یابد و منجر به بهبود خواص مکانیکی فلز جوش از جمله مقاومت خستگی می گردد. مطالعات تاثیر مولیبدن نشان داد افزایش بیش از 4/0 درصد در ترکیب شیمیایی فلز جوش علاوه بر تشکیل فریت سوزنی ریزدانه به مقدار زیاد منجر به افزایش مقدار فازهای ثانویه (میکروفازها) و افت شدید مقاومت خستگی می گردد. این در حالیست که نمونه دارای 6/0 درصد مولیبدن با توجه به خشن تر شدن ساختار به مقدار 17 درصد، نسبت به نمونه دارای 0/0 درصد مولیبدن از مقاومت خستگی کمتری برخوردار می باشد. کلمات کلیدی: مولیبدن، الکترود e8010-p1 ، جوشکاری الکترود دستی، خستگی، ریز ساختار.